Czym jest radon?
Radon to gaz promieniotwórczy jakiego nie możemy zobaczyć ani odczuć w naszych domach, nie mniej jest on w nich zawsze obecny. Radon w postaci najbardziej trwałego izotopu 222Rn powstaje w podczas rozpadu radu w warstwach gleby oraz częściowo (w mniejszym stopniu) w wyniku promieniowania z materiałów przegród budowlanych. Czas połowicznego rozpadu radonu wynosi 3,8 dni zatem gaz ten dociera do nas jedynie z wierzchnich warstw gleby.
Głównym zagrożeniem rakotwórczym dla człowieka jest wysokie stężenie radonu jakie utrzymuje się wewnątrz budynku mieszkalnego (wewnątrz pomieszczeń zamkniętych). Gaz ten do wnętrza mieszkania dostaje się od gruntu (poprzez przejścia kanalizacyjne czy spękania fundamentów). W Wielkopolsce stężenie radonu w wolnym powietrzu nie przekracza 20 Bq/m3 co stanowi wartość całkowicie bezpieczną. W piwnicach i na parterach budynków niepodpiwniczonych stężenia te osiągają natomiast wartości nawet powyżej 1000 Bq/m3.
Jakie są poziomy radonu w budynkach?
Dyrektywa Rady Europejskiej 2013/59/Euratom z dnia 5 grudnia 2013 r. ustanowiła podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony przed ryzykiem narażenia na promieniowanie. Dyrektywa ta nakłada na państwa członkowskie Unii Europejskiej konieczność ustanowienia norm krajowych nie wyższych niż 300 Bq/m3. Powyższa wartość 300 Bq/m3 jest zgodna z art. 23B ustawy z dn. 29 listopada 2000 r „Prawo Atomowe”. Według WHO (źródło Podręcznik WHO na temat radonu w pomieszczeniach: perspektywa zdrowia publicznego) określa się:
- 0 – 100 Bq/m3 – nie ma potrzeby podejmowania działań, stężenie w normie
- 100 – 200 Bq/m3 – zalecane proste środki związane obniżeniem poziomu radonu
- powyżej 200 Bq/m3 – zalecane są bardziej złożone środki poszukiwania źródła nieszczelności i przewietrzania
